اربعین حسینی و آموزه های آن

سخنرانی حجت الاسلام مهدی شریعتی تبار با موضوع “اربعین حسینی و آموزه های آن”، سال ۱۴۰۰

در فرهنگ دینی، قرآنی و روایات ما اربعین نماد یک نوع بلوغ، رشد و بالندگی است. برای مثال در روایات داریم که انسان در حدود سن ۴۰ سالگی به نوعی رشد و بالندگی و پختگی می رسد. سن چهل سالگی در انسان نماد بالندگی و بلوغ فکری است. پیامبر اسلام در چهل سالگی به پیامبری رسیدند و ابلاغشان را آشکار کردند. در روایت داریم هر انسانی چهل شبانه روز دلش را خالی کند برای خدا، از هوا، هوس، حقد، حسد و کینه آنچنان نورانیت و بصیرت و معرفتی بر قلبش اشراق می‌شود که چشمه‌سارهای دانش از قلبش بر زبانش جریان پیدا می‌کند. ما برای هیچ یک معصومین، زیارت اربعین نداریم. این که زیارت یک شخصیت در چهلمین روز شهادتش همه ساله تکرار می‌شود و مورد تاکید هست از خصوصیات مخصوص سیدالشهدا است. در روایت داریم که زیارت امام حسین علیه السلام در روز اربعین از مستحبات است. امام حسن عسگری علیه السلام در روایتی فرموده اند: نشانه های مومن پنج تاست؛ اول ۵۱ رکعت نماز در شبانه روز که واجبات و نوافل را شامل می‌شود را بخواند و دوم مومن باید به زیارت امام حسین علیه السلام در اربعین برود. مومن ولایتمدار ائمه است و این ایمان حقیقی است. مسئله زیارت اربعین امام حسین علیه السلام و سفارشات به آن از اختصاصات امام حسین است، چون جریان و نقش امام حسین علیه السلام در دفاع از دین نقشی بی نظیر و محوری است. اسلام یک علت و مؤسس دارد که آن بعثت نبی اکرم است و نیاز به پاسداری و حفاظت دارد که امام حسین علیه السلام با خون خودشان تا قیامت بقای اسلام را تضمین کردند. زیارت اربعین به ما می آموزد که باید یاد و راه شهدا را زنده نگه داریم. امام حسین علیه السلام در تبلیغ دین عذری برای هیچکس باقی نگذاشت و خون قلبش را در راه خدا داد و هدفش جلب رضایت خدا بود. اینها همه درسهای اربعین است و این از عبرت‌های اربعین و عاشوراست که کسانی امام را به شهادت رساندند که فریب ظواهر دنیا را خوردند.