قصیدة المشایة سفرة إلى الله

«قصیدة المشایة سفرة إلى الله» با نوای حیدر البیاتی

متن شعر این مداحی با ترجمه اش به شرح زیر است:

الى الله سفره الى الله
به سوی خدا، سفر به سوی خدا

حسیناه بدمنه حسیناه
ای حسین تو در خونمان جاری هستی

مشیناه دربک مشیناه
قدم گذاشتیم؛ در راه تو قدم گذاشتیم!

الى الله الى الله
به سوی خدا، به سوی خدا

القارات السبعه ضجت
در قاره های هفتگانه غوغا به پا شد

والکربلاء حسین حجت
و به زیارت کربلای حسین شتافتند!

الى الله الى الله
به سوی خدا، به سوی خدا
شراع السفینه.. یمشی بینه.. الکربله راح
بادبان کشتی ما را به سوی کربلا می برد

اعله باب المدینه.. سر لگینه.. ملتقى ارواح
بر دروازه شهر رازی یافتیم؛ میعادگاه جان ها را

ألنه الکره الارضیه.. منو اهل العزوبیه
از جهانیان پرسیدیم اهل جود و کرم کیستند؟

الزیاره الاربعینیه.. تگول الشاهد
زیارت اربعین شهادت می دهد

عراق حسین مد سفره.. من الموصل الى البصره
که عراقِ حسین از موصل تا بصره سفره خدمت گشود

لحد ماتوصل الحضره.. عراقک واحد
از لحظه حرکت تا رسیدن به بارگاه مقدس، عراقِ تو یکپارچه است

الحسین جننه الحسین.. عناوین حبنه عناوین
حسین؛حسین ما را مجنون کرد … علمداران؛ عشقمان آن علمدارانند

مجانین اعقل مجانین.. بالحسین
دیوانه ایم؛ عاقل ترین دیوانگانِ حسین

نار الکرم للضیف وجّت.. والکربلاء حسین حجّت
آتش مهمان نوازی روشن شد… و همگان به سوی کربلای حسین شتافتند

الى الله.. الى الله
به سوی خدا، به سوی خدا

علمنه بدینه.. ومن بدینه.. نعرف منین
پرچم ما در دستمان بود و آغاز راه را بلد بودیم

یموسم عشگنه.. بیه حصدنه.. خیر الحسین
ای موسم عشقی که در آن عشق حسین را درو کردیم

زرعنه بکل شبر رایه.. حصدنه اجیال مشایه
در هر وجب بیرقی کاشتیم.. و نسل های پیاده رو درو کردیم

قلیله کلمة هوایه.. قلیله هوایه
حتی کلمه «بسیار» هم در برابر ما بسیار اندک است
الحسبنه تتعب عیونه.. مطر مو بشر شافونه
آن که ما را بشمرد چشمانش عاجز می شوند.. ما را نه همچون آدمیان بلکه همچون باران می بینند

عجیبه شلون حسبونه.. مطر مشایه
عجیب است که چگونه ما را که همچون بارانِ پیاده ایم شمردند

شیحسبون خلهم یحسبون ..یزیدون ربعک یزیدون
چه می خواهند بشمارند؟ بگذار بشمارند…افزون می شوند یارانت افزون می شوند

یتعبون والله یتعبون..شیحسبون
خسته می شوند؛ آخر چگونه می خواهند بشمارند

ریح العشگ بالکون عجّت.. والکربلاء حسین حجت
عطر عشق در جهان افشان شد… و عاشقان به زیارت کربلای حسین شتافتند

الى الله.. الى الله
به سوی خدا، به سوی خدا

تشوف المواکب.. عدها واجب.. تخدم الجای
موکب ها را می بینیم که خدمت به زائران را واجب می دانند

ویگلوله فدوه.. اهدیلنه خطوه.. وانته مشای
و می گویند ای زائر قربان تو گردیم! حالا که پیاده خدمت ارباب می روی، قدمی را به ما هدیه کن!

ابو الموکب دعه هوایه ..یرب ارزقنی مشایه
موکب دار بسیار دعا می کرد …که پروردگارا پیاده روی حسینی را به من روزی بده!

یکض بالشایل الرایه.. ویبوسه بجدمه
و متمسک به زائر پرچمدار می شود و قدمش را می بوسد

العجائب سبعه ندریها.. خدمتک زادت اعلیها
عجایب هفتگانه را می شناختیم و خدمت به تو به آن ها اضافه شد

السبعه اتعجبت بیها.. عجیبه الخدمه
که خدمت عاشقانت تمام عجایب هفتگانه را به شگفت واداشت

الیخدمون کشخه الیخدمون.. ینادون حیهم ینادون
خدمت می کنند زیبا خدمت می کنند… فریاد می زنند شعار «زنده باد» را فریاد می زنند

یسهرون لاجلک یسهرون.. الیخدمون
و از برای تو شب زنده داری می کنند –